خــــــــــــــــداوندا

تو بی نهایتی و لامکان و بی زمان

امـــــــــــــــــــــــــــــــا

به قدر فهم من کوچک میشوی

و به قدر نیازم فرود میایی

و به قدر آرزوم گستــــــــــــــــــــــــــــــــرده میشی

به قدر ایمانم کارگـــــــــــــــــــــــــشا میشوی

تو الله هستــــــــــــــــــــــــــــی

و معبود جز تو نیست

تویی که مهرت استوار

و ساختمان آفرینشت زیبـــــــــــــــــــــــــاست

دادگری که ستم روانمیکند

و بخشنده ای که کارها به او باز می گردد

به امیــــــــــــــــــــــــــــــد رحمتت

ای مهربانترین مهربان ها

                       بگـــــــــــــو

که او خــــــــــــــــــــــــــــدای یکتاست

جدیدا        از خدا خیلی دور شدیم

خدایا منو ببخش

یادمان باشد از امروز خطایی نکنیم***

گرچه در خویش شکستیم صدایی نکنیم***

پر پروانه شکستن هنر انسان نیست***

گرشکستیم ز غفلت من و مایی نکنیم***

یادمان باشد سر سجاده ی عشق***

جز برای دل معشوق دعایی نکنیم***

یادمان باشد اگر خاطرمان تنها شد***

طلب عشق ز هر بی سر و پایی نکنیم***

الهـــــــــــــــــــــــــی

ای داننــــــده ی هر چیــــــــــــــــز

و سازننـــــــــده ی هرکــــــــــــــــــــــار

و دارننــــــــده ی هرکس

نه کس را با تو انبـــــــــــــــــــــــازی

و نه کس را از تو بی نیــــــــــــــــــازی...

همه تویـــــــــــــــــــی و بس.

اندکی تامل...

آرزو مکــــــن که خـــــــــدا را در جایی جز همه جا ببینی

هر مخلوقی نشانه ای از خــــــــــداست

و هیچ مخلوقی را هویــــــــدا نمیسازد

ای کاش عظمت در نگـــــــــــــــــاه تو باشد

نه در چیزی که به آن مینگــــــــــــــــــــری

قران بخوانیــــــــــــــــــــــــد

قبل از اینکــــــــــــــــــــــــــــــــه

بر شمــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــا

قران بخواننـــــــــــد...

شــــــــــاید نشود به گذشتـــــــــــــه بازگشت

و یک آغــــــــــــــــــــاز زیبـــــــــــــــــــــــــا ساخت

ولی میشــــــــــــــــود هم اکنون

آغــــــــــــــــــــــــــــــاز کرد

و یک پایان زیبـــــــــــــــــــــــــا ساخت...

زندگـــــــــی را به بیـــــداری بگذرانیم

که سالــــــــــهای زیـــــــــــــــــادی را

به اجبـــــــــــــــــــــــــــــــــار

خواهیــــــــــــــم خفـــــــــت ...

اگر خوشبختـــــــــی را برای یک ساعت میخواهی چرت بزن...

اگر خوشبختـــــی را برای یک روز میخواهی به پیک نیک برو...

اگر خوشبختـــــی را برای یک هفته میخواهی به تعطیلات برو...

اگر خوشبختــــــی را برای یک ماه میخواهی ازدواج کن...

اگر خوشبختـــــــی را برای یک سال میخواهی ثروت به ارث ببر...

اگرخوشبختـــــی را برای یک عمــــــــــر میخواهی

یاد بگیـــــــــرکاری را که انجام میدهـــــــــی

دوســـــــت داشـــــته باشــــــــــــی

ســـــــــــهراب گفته بودی :

«قایقــــی خواهم ساخت»

قایقت برای من جا دارد؟

من از اهل زمیـــــن بیـــــــــــــزارم!!!!!!

خـــــــــــــــــــــدایا

اگر بار گناهانم عامل رنجش و عذابم است

جز تـــــــــــــــــــــــو چه کسی میتواند آن را ببخشد

و بارم را سبک کند؟

اگر گنهکارم دلیل بر دشمنیم نیست

اگر تو از من روی برگردانی

من چه کنــــــــــــــــــــم؟

اگر گناهانی را که باعث مستجاب نشدن دعایم میشود

نبــــخشــــــــــــــــــــــــــــــی

وای بر من ...

هرکس بد ما به خلق گویــــــــــــد

ما دیـــــــــــده به بد نمیخراشیم

ما نیکـــــــــــــی او به خلق گوییم

تا هردو دروغ گفته باشـــــــــــــــیم

خانه ی دوست کجاست؟

در فلق بود که پرسید سوار

آسمان مکثی کرد

رهگذر شاخه ی نوری که به لب داشت به تاریکی

شن ها بخشید و به انگشت نشان سپیداری و گفت:

«نرسیده به درخت کوچه باغی ست که از خواب خدا سبز تر است

و در آن عشق به اندازه ی پرهای صداقت آبی ست

میروی تا ته آن کوچه که از پشت بلوغ

سر به در آرد

پس به سمت گل تنهایی میپیچی*

ده قدم مانده به گل

پای فواره ی جاوید اساطیر زمین می مانی

و تو را ترسی شفاف فرا میگیرد

در صمیمیت سیال قضا

خش خش میشنوی

کودکی میبینی

رفته از کاج بلندی بالا

جوجه بردارد از لانه ی نور

و از او میپرسی:

خانه ی دوست کجاست!!؟

دعا میکنم زیر این سقف بلند***

روی دامان زمین***

هرکجا خسته شدی***

یا که پر غصه شدی***

دستی از غیب به دادت برسد***

و چه زیباست که آن دست خــــــــــــــــــــدا

باشد و بـــــــــــــــــــــس .

قیمت تو به اندازه ی خواست توست

اگر خـــــــــــــــدا را بخواهی

قیمت تو

بــــــــــــــــــــــــــــی نهــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــایـــــــــــــــــــــــــت

است

اگر دنیا را بخواهی

قیمت تو همان است

که خواسته ای.

خــــــــــــــــــــداوندا

آرامش امروزم را بخاطــــــــــــــــــــر

نادانی های دیـــــــــــــــــــــــــروزم

از دست داده ام

نادانی های امــــــــــروزم را بگیــــــــــــــــــــــــــــــــــر

تا آرامش فــــــــــــــــــــــــــــردایم را

از دســـــــــــــــــت ندهــــــــــــــــــــــــــــــــــــم...

 حــــــــــــــروف ابجــــــــــــــــــــــد      

ء :1                    ب :2                      ج :3                            د :4

ه :5                    و :6                       ز:7                              ح:8

ط:9                  ی:10                       ک:20                           ل:30

م:40                ن:50                      س:60                            ع:70

ف:80              ص:90                  ق:100                         ر:200

ش:300           ت:400                    ث:500                        خ:600

ذ:700            ض:800                  ظ:900                         غ:1000

برای به دست آوردن عدد ابجد اسم خود

حروف اسم خود را مطابق عداد بالا نوشته و جمع ببندید

مثال: سحر          س + ح + ر

                   200+8+60=268

آنچه هستـــــــــــــی هدیه خـــــــــــــــــــــــــــــــداوند

به توســـــــــــــــــــــــــــــــــت

و آنچه میـشـــــوی

هـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدیه

تو به خــــــــــــــــــــــــــــــــــــــداوند است

پس بی نظیــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــر باش

چون

بی نظیــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــر

آفریــــــــــــــــــــــــــــــــــــــده شده ای

به نام خدایی که ...

نگاه مهربانش را از همان روز ازل

بدرقه ی راهم کرد

و لبخندش کافیست

برای تاب آوردن تمام پاییزها

همیشه نفس هایم دلتنگ اند

دلتنگ خــــــــــــــــــــدایی که ...

همین نزدیکی هاســـــــــــــــــت

و همیشـــــــــــه هست

از خودم چیز زیادی نمیدانم

شاید فقط این سه نقطه ها...

که بار بغض هایم را به دوش میکشد

خوب میشناسد مرا !

زمانی خـــــــــــــــــــــــــــــــداوند همسایه ام بود ...

یک شبی مجنون نمازش را شکست***************

بی وضو در کوچه ی لیلی نشست**************

عشق آن شب مست مستش کرده بود**************

فارغ از جام الستش کرده بود****************

گفت یا رب از چه خوارم کرده ای*****************

بر صلیب عشق دارم کرده ای**************

خسته ام زین عشق دل خونم نکن*************

من که مجنونم تو مجنونم نکن***************

مرد این بازیچه دیگر نیستم***************

این تو و لیلای تو من نیستم**************

گفت ای دیوانه لیلایت منم**************

در رگت پنهان و پیدایت منم**************

سال ها با جور لیلا ساختی*************

من کنارت بودم و نشناختی***************

عشق لیلا در دلت انداختم****************

صد قمار عشق یک جا باختم***************

کردمت آواره ی صحرا نشد*****************

گفتم عاشق می شوی اما نشد**************

سوختم در حسرت یک یا ربت************

غیر لیلا بر نیامد بر لبت**************

روز و شب او را صدا کردی ولی**************

دیدم امشب با منی گفتم بلی**************

مطمئن بودم به من سر میزنی****************

بر حریم خانه ام در میزنی************

حال این لیلا که خوارت کرده بود************

درس عشقش بی قرارت کرده بود**************

مرد راهش باش تا شاهت کنم*************

صد چو لیلا کشته در راهت کنم**************

i am thankful

i can see the beauty all around me.

there are those whose world is

always dark

خدا را سپاس

من میتوانم تمام زیبایی های پیرامونم را ببینم

اما کسانی هستند که دنیایشان همیشه تاریک و سیاه است

*************************************************************

i am thankful

my heart can be broken

there are those who are so hardened

they cannot be touched

خدا را سپاس

من دل رئوف و شکننده ای دارم

کسانی هستند که دلشان آنقدر سنگ شده است

که هیچ محبت و احساسی را درک نمیکنند

بی خودی پرسه زدیم صبحمان شب بشود

بی خودی حرص زدیم سهممان کم نشود

ما خدا را با خود سر دعوا بردیم

و قسم ها خوردیم.ما به هم بد گفتیم

ما حقیقت ها را زیر پا له کردیم

و چقدر حظ کردیم که زندگی کردیم

روی هر حادثه ای حرفی از پول زدیم

از تو میپرسم من ما که را گول زدیم؟

در مقابل تقدیر خدا مثل کودکی یک ساله باش

که وقتی او را به هوا می اندازی

می خنــــــــــــــــــــــــــــدد

چون ایمان دارد که تو را خواهد گرفت...

نسیم گندم را از دوش مورچه انداخت

مورچه دوباره آن را بر دوش گرفت

و به خـــــــــــــــــدا گفت:

بعضی وقتا یادم میرود که هستی

کاش بیشتر بیشتر نسیم بوزد...

گنجشکی به خدا گفت: لانه ی کوچکی داشتم که آرامگاه خستگی ام و سرپناه بی کسی ام بود.

طوفان تو آن را از من گرفت.کجای این دنیای تورا گرفته بود؟

خــــــــــــدا گفت: ماری در لانه ات بود تو خواب بودی باد را گفتم لانه ات را خراب کند

آنگاه که لانه ات ویران شد از کمین مار پرگشودی

چه بسیار بلاها که به واسطه ی محبتم از تو دور کردم و تو ندانسته به

به دشمنی من برخواستی 

پشت هرکوه بلند سبزه زاری ست پر از یاد خــــــــــــــــدا

و در آن باغ کسی میخواند که خـــــــــــــــــدا هست

دگر غــــــــــــــــــصه چرا؟؟!!!!

آرزو دارم خورشید رهایت نکند

غم صـــــــــــــــدایت نکند

ظلمت شــــــــــام سیاهت نکند

چه بخشنده خدای عاشقی دارم

که میخواند مرا با آنکه میداند گنهکارم

دلم گرم است

میدانم بدون لطف او تنهای تنهایم

برایت من خدارا آرزو دارم

گاه گاهی دل من میگیرد

بیشتر وقت غروب

آن زمانی که خدا نیز پر از تنهایی ست

و اذان در پیش است

من وضو خواهم ساخت

از خدا خواهم ساخت

که تو تنها نشوی

و دلت پر ز خوشی ها دمادم باشد...

گفتم: خدای من دقایقی بود در زندگانیم که هوس میکردم سرسنگینم را که پر از دغدغه ی دیروز بود و هراس فردا

بر شانه های صبورت بگذارم

آرام برایت بگویم و بگریم...

در آن لحظات شانه های تو کجا بود؟

ندایی آمد که:عزیزتر از هر چه هست تو نه تنها در آن لحظات دلتنگی که در تمام لحظات بودنت بر پروردگارت تکیه کرده ای و پروردگار چیزی از تو دریغ نکرده است پروردگار همچون عاشقی که به معشوق خویش مینگرد باشوق تمام لحظات بودنت را به نظاره نشسته است

گفتم: پس چرا راضی شدی من برای آن همه دلتنگی اینگونه زار بگریم؟

گفت: عزیزتر از هرچه هست .اشک تنها قطره ای ست که قبل از اینکه فرود آید عروج میکند.اشک هایت به پروردگارت رسید و آنهارا یکی یکی بر زنگارهای روحت ریخت تا باز هم از جنس نور باشی و از حوالی آسمان زیرا تنها این گونه میشود تا همیشه شاد بود

گفتم: آخر آن چه سنگ بزرگی بود که بر سرم انداختی؟

گفت: بارها صدایت کردم و آرام گفتم از این راه نرو که به جایی نمیرسی اما تو هرگز گوش نکردی و آن سنگ بزرگ فریاد بلند پروردگار بود که :عزیزتر از هر چه هست.از این رو که به ناکجا آباد هم نخواهی رسید

گفتم:پس چرا آن همه درد در دلم انداختی؟

گفت:روزیت دادم تا صدایم کنی چیزی نگفتی پناهت دادم تا صدایم کنی چیزی نگفتی ...آخر تو بنده ی منی.چاره ای نبود جز نزول درد...و تنها اینگونه شد که تو صدایم کردی

گفتم:پس چرا همان بار اول که صدایت کردم درد را از دلم نراندی؟

گفت:اول بار که گفتی خدا.من آنچنان به شوق آمدم که حیفم آمد بار دیگر خدا گفتن تورا نشنوم تو باز گفتی خدا .و من مشتاق تر برای شنیدن خدا گفتن دیگرت...من میدانستم که تو بعد از علاج درد بر خدا گفتن اصرار نمیکنی وگرنه همان بار اول دردت را دوا میکردم

گفتم:مهربان ترین خدا دوستت دارم

ندا آمد:عزیزتر از هرچه هست.دوست تر میدارمت

روز قسمت بود

خدا هستی را قسمت میکرد

خــــــــــدا گفت:چیزی از من بخواهید هرچه باشد شمارا خواهم داد سهمتان را از هستی طلب کنید زیرا خداوند بسیار بخشنده است

هرکه آمد چیزی خواست

یکی بال برای پرییدن

و دیگری پا برای دویدن

یکی جثه ای بزرگ خواست

و آن یکی چشمانی تیز

یکی دریا را انتخاب کرد و دیگری آسمان را

در این میان کرم کوچک جلو آمد

و به خدا گفت:خدایا من چیز زیادی از هستی نمیخواهم نه چشمانی تیز و جثه ای بزرگ و نه پایی نه آسمان و نه دریا

تنها کمی از خودت را به من بده...

و خدا کمی نور به او داد...نام او کرم شب تاب شد

خداگفت:آن نوری که با خود دارد بزرگ است حتی اگر به قدر ذره ای باشد تو حالاهمان خورشیدی که گاهی زیر برگ کوچک پنهان میشوی...

و رو به دیگران گفت:کاش میدانستید که این کرم بهترین را خواست زیرا از خدا جز خدا نباید خواست